Βιαζομαι ,εχω αργησει -κλασσικα!- και βγαινω στην κεντρικη μηπως ειμαι η σουπερ τυχερη της βραδιας και βρω μολις φτασω στη σταση το λεωφορειο!Αμ δε..
Εχει πρεμιερα ο Νιονιος στο δημοτικο θεατρο ,παιζουν το "Η αυλη των Θαυματων" του Ιακωβου Καμπανελη.Τι να κανω..παιρνω ταξι για λιγα μετρα..τσαμπα τα 3 ευρω της ταριφας αφου σε 5 στενα θα κατεβω, αλλα χαλαλι του..εναν τον εχουμε τον πρωταγωνιστη στην παρεα!Μπαινω στο ταξι και αντιλαμβανομαι μια περιεργη ηρεμια στον αερα .Δεν ηταν ακριβως ηρεμια..μαλλον σαν προσηλωση σε κατι.Ειμαι δευτερη κουρσα και καθομαι πισω.Απο το ραδιο ακουω μια φωνη που με παει σε αλλη εποχη.Η αρθρωση,η χροια ,η γραμματικη.. επισημη γλωσσα της Ελληνικης η καθαρευουσα.Μα τι λεει ?Ανοιγοκλεινω τα ματια ,τεντωνω τα αυτια.. "...συνοδεια 2 πιανων,παιζουν οι ηθοποιοι Ρενα Βλαχοπουλου,Νιτσα Τσαγανεα ..." Εχω μεινει καγκελο! Το θεατρο απο το ραδιο!Το εχω ακουσει πολλες φορες απο την μανα μου " ...θυμαμαι ,περιμεναμε πως και πως το θεατρο της Δευτερας..." ,αλλα ποτε δεν καταλαβα τι το ωραιο θα εχει αυτο το πραμα, μου φαινοταν τοσο βαρετο!
Σε ελαχιστα λεπτα ακουω τον Τσαγανεα να τραγουδα (!) ως εισαγωγη στο θεμα της ραδιοφωνικης παραστασης,παρουσιαζοντας τον ρολο του και λεξη-λεξη με "βαζει" στο εργο!
Ειμαι 30 χρονων , η ζωη ειναι μπροστα , ζω μεσα στους ιλλιγιωδης ρυθμους της αναπτυξης , τεχνολογια σε εικονα ,ηχο και πληροφορια ,ολα απτα και προσβασιμα, και ομως , το θεατρο του ραδιοφωνου -μια "παρασταση" 50 χρονων πριν- με καθηλωσε!
Δεν εβλεπα κανενα χρωμα,κανενα σχημα, αλλα οι αισθησεις μου ειχαν μολις ξυπνησει!
Συνεχιζα να ανοιγοκλεινω τα ματια προσπαθωντας ,στα ελαχιστα λεπτα που διηρκησε η διαδρομη, να αφουγκραστω , να φανταστω...Εφτιαξα σε κλασμα του δευτερολεπτου δικα μου σκηνικα,δικη μου σκηνοθεσια και αν θελετε δικους μου ηρωες.Χαμόγελο.
"Που να σας αφησω?" ρωταει ο οδηγος..Χαμόγελο.
Περπατω γρηγορα προς το Δημαρχειο."Τι ηταν αυτο?" αναρρωτιεμαι απο μεσα μου..." θελω κ αλλο".
Αληθεια, ποτε ειχατε την τελευταια φορα που δημιουργησατε κατι ολοδικο σας?Κατι που δεν μοιαζει με τιποτα αλλο,με καμια αλλη δημιουργια , ηταν αυθεντικο κ γνησιο, πρωτοπλαστο και ειχε ολα τα κυτταρα της δικης σας προσωπικοτητας ? Εκτος απο την γεννηση ενος παιδιου φυσικα..
" ...Η ιστορια διαδραματιζεται στην εποχη του '50, τοτε που δεν υπηρχαν λεφτα, δεν υπηρχαν ουτε κινητα,ουτε ιντερνετ, και οι ανθρωποι εβγαιναν στην αυλη ,επικοινωνουσαν,τσακωνονταν και κοιταζονταν στα ματια..." .Ο προλογισμος της Αγγελας Καζακιδου ( η σκηνοθετης ) για την θεατρικη παρασταση.
Η παρασταση τελεια.Ισως γιατι με αγγιξε.Ισως γιατι ημουν ετοιμη να με αγγιξει.Ισως γιατι εντοπισα τοσα πολλα κοινα σημεια της δεκαετιας του '50 με των 'οο .
Τα ονειρα,οι αξιες,η αξιοπρεπεια ακομα και οι δυσκολιες τελικα δεν αλλαζουν στο διαβα των χρονων.
Ειναι φαινεται το ειδος μας τετοιο , που αν και διαμορφωνεται και προσαρμοζεται σε νεα δεδομενα και συνθηκες,ο κυριος πυρηνας - και κατ'επεκταση η ιστορια- παραμενει ο ιδιος.
Να 'ναι η κριση; Η μεταναστευτικη ταση των νεων;Ο αγωνας για επιβιωση;Η αναγκη για ερωτα,αγαπη ,αναγνωριση ,επαφη?Μηπως να ειναι οι ανθρωπινες αδυναμιες; Η περιεργεια αλλα και η συντροφικοτητα;και ποσα αλλα ακομα να ΄ναι..
Χαμογελω.Μια μικρη διαδρομη με ταξι και μια δημοτικη παρασταση απο ερασιτεχνες ηθοποιους , που δεν μου κοστισε ουτε cent, με επαναπροσδιορισε, με εφερε πιο κοντα στον "πυρηνα" μου ,και με πηγε ενα βημα πιο περα..οτι κ αν σημαινει αυτο.
Καλη σας μερα και καλη δημιουργικη εβδομαδα να εχουμε.
