Ξυλουρη...
μπηκα κατα τυχη στο http://tragoudistan.blogspot.com/ και ακουσα μερικα ωραια τραγουδακια..και εκει οπως χαζευα σε ενα συννημενο βιντεακι τον Τζιμη να τραγουδα..
κατι το χρωμα της φωνης ,κατι η κινηση κ η μελωδια..
πεθυμησα Ξυλουρη..
Αυτο το κλασσικο τραγουδι..αυτο που μιλαει για την κοπελα που περιμενει..
και τον νεαρο ( ετσι τους φανταζομαι εγω)
που εχει φυγει...
και περιμενει η αρχοντισα..
τι να πεις για αυτο το τραγουδι..τι να πεις για την φωνη...την ενορχηστρωση..
δεν μοιαζει σαν αρχαια τραγωδια? οχι με την αποψη του δραματος,αλλωστε αυτο το τραγουδι εμενα δεν μου εφερνε ποτε θλιψη αλλα αντιθετα δυναμη..( ισως θελει περισσευμα δυναμης να περιμενεις αυτον που δεν θα ερθει..), οχι με την αποψη του δραματος λοιπον , αλλα με εκεινη που θελει ενα εργο να εχει αρχη μεση κ κορυφωση, να εχει με λιγα λογια δομη.
Σαμπως και το " Η μπαλαντα του κυρ-Μεντιου" δεν ειναι το ιδιο ακουσμα που σε ανατριχιαζει?
" δεν λυγανε τα ξεραδια κ πονανε τα ρημαδια.."
στην υγεια μας μια ρακη...
