Μια λέξη..

Πλατεία Κοτζιά
Φανάρι, κουλούρια, κρύο, πάγκοι, όχλος, βουή.
θλιμμένα πρόσωπα, τρομαγμένα σχεδόν.Αγέλαστα.
Άστεγοι, επαίτες έξω από φούρνο.
Γοργά ημι-αγχωμένα βήματα.
Μελωδία. Μελωδία! μα..π..που;
πίσω στην πλατεία , κόκκινη μπάντα
Χατζιδάκις !

Τι χαρά! μια μικρή όαση, ίχνος ελπίδας!

Τι καλά! 

Αναζητώ στα πρόσωπα που προσπερνώ μια γλυκειά μουσική συνομωσία..

μα.. κανείς;;

κανείς δεν ακούει τον Χατζιδάκι ;;
Είναι εκεί ! Δίπλα μας ! δεν χρειάζεται καν προσπάθεια! 
Απλά να  αφήσουμε το αυτί  μας ανοικτό!
Απλά να γυρίσουμε το βλέμμα μας !

Σε πόσα απλά δεν γυρναμε το βλέμμα μας;

Γιατι αποτραβιόμαστε;

Γιατί δεν παίρνουμε λίγο θάρρος απο τα μικρά θαύματα που συμβαίνουν γύρω μας;